fbpx

Leczenie spastyczności medyczną marihuaną

Spastyczność

jest poważnym objawem towarzyszącym wielu schorzeniom neurologicznym, takim jak stwardnienie rozsiane (SM), urazy rdzenia kręgowego, mózgowe porażenie dziecięce i inne choroby centralnego układu nerwowego.

Charakteryzuje się zwiększonym napięciem mięśniowym, niekontrolowanymi skurczami oraz trudnościami w wykonywaniu ruchów. Pacjenci cierpiący na spastyczność często doświadczają znacznego dyskomfortu, bólu oraz ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu, co prowadzi do obniżenia jakości życia.

Tradycyjne metody leczenia spastyczności obejmują stosowanie leków przeciwskurczowych, takich jak baklofen, diazepam czy tizanidyna, które mają na celu zmniejszenie napięcia mięśniowego. Niestety, te leki często wiążą się z licznymi skutkami ubocznymi, w tym sennością, osłabieniem mięśni i zaburzeniami koncentracji, co ogranicza ich stosowanie. W związku z tym, istnieje pilna potrzeba poszukiwania nowych, bardziej skutecznych i bezpiecznych metod terapeutycznych.

Medyczna marihuana, zawierająca kannabinoidy takie jak tetrahydrokannabinol (THC) i kannabidiol (CBD), zyskuje na znaczeniu jako potencjalna alternatywa w leczeniu spastyczności. Kannabinoidy oddziałują na układ endokannabinoidowy, który odgrywa kluczową rolę w regulacji wielu procesów fizjologicznych, w tym modulacji bólu i napięcia mięśniowego. W ostatnich latach przeprowadzono liczne badania kliniczne mające na celu ocenę skuteczności i bezpieczeństwa stosowania medycznej marihuany w leczeniu spastyczności, przynosząc obiecujące wyniki.

Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat zastosowania medycznej marihuany w leczeniu spastyczności, w tym mechanizmów działania kannabinoidów, wyników badań klinicznych oraz potencjalnych korzyści i ryzyka związanego z tą formą terapii.

Spis treści

  1.  Wstęp
  2. Spastyczność – charakterystyka i wpÅ‚yw na pacjentów

  3. Mechanizm działania kannabinoidów

  4. Badania nad wykorzystaniem medycznej marihuany w leczeniu spastyczności

  5. Zastosowanie medycznej marihuany w innych schorzeniach neurologicznych

  6. Podsumowanie

Spastyczność – charakterystyka i wpÅ‚yw na pacjentów

Spastyczność to zaburzenie ruchowe charakteryzujące się nieprawidłowym, nadmiernym napięciem mięśniowym oraz niekontrolowanymi skurczami. Wynika z uszkodzenia dróg nerwowych w centralnym układzie nerwowym, co zakłóca normalną komunikację między mózgiem a mięśniami. Najczęściej spastyczność jest konsekwencją chorób neurologicznych, takich jak stwardnienie rozsiane (SM), urazy rdzenia kręgowego, mózgowe porażenie dziecięce, udary mózgu oraz choroby neurodegeneracyjne.

Objawy spastyczności mogą być różnorodne i obejmują sztywność mięśni, trudności w poruszaniu się, bolesne skurcze, a także zniekształcenia kończyn. W skrajnych przypadkach, spastyczność może prowadzić do trwałych zniekształceń ciała oraz znacząco ograniczać zdolność do wykonywania codziennych czynności, takich jak chodzenie, ubieranie się, jedzenie czy higiena osobista.

Wpływ spastyczności na życie pacjentów jest ogromny. Chroniczny ból, zmniejszona mobilność oraz trudności w samodzielnym funkcjonowaniu często prowadzą do obniżenia jakości życia, a także problemów emocjonalnych, takich jak depresja i lęk. Spastyczność może również powodować zmiany w stylu życia, wymagające wsparcia ze strony opiekunów i bliskich, co dodatkowo obciąża pacjentów i ich rodziny.

Leczenie spastyczności jest wyzwaniem, ponieważ dostępne terapie nie zawsze przynoszą zadowalające rezultaty. Leki przeciwskurczowe, takie jak baklofen, diazepam i tizanidyna, są powszechnie stosowane, ale ich skuteczność jest często ograniczona przez działania niepożądane, w tym senność, osłabienie mięśni oraz zaburzenia poznawcze. W rezultacie, pacjenci i lekarze poszukują nowych, bardziej efektywnych i bezpiecznych metod leczenia, takich jak medyczna marihuana, która może stanowić obiecującą alternatywę terapeutyczną. Czy może ona pomóc w leczeniu spastyczności? Mówią o tym poniżej przytoczone badania!

Mechanizm działania kannabinoidów

Kannabinoidy, takie jak tetrahydrokannabinol (THC) i kannabidiol (CBD), oddziałują na układ endokannabinoidowy w organizmie, który odgrywa kluczową rolę w regulacji wielu procesów fizjologicznych, w tym modulacji bólu i napięcia mięśniowego. THC, główny psychoaktywny składnik marihuany, wiąże się z receptorami kannabinoidowymi typu CB1, które są obficie obecne w mózgu i rdzeniu kręgowym, wpływając na transmisję sygnałów nerwowych i modulację skurczów mięśniowych. 

A to oznacza że medyczna marihuana może wpłynąć na samopoczucie pacjentów cierpiących z powodu spastyczności różnego pochodzenia. Jednak czy jest skuteczna, czy może przynieść naprawdę odczuwalną ulgę oraz czy jest w stanie pomóc lepiej, gdy zostanie zastosowana w terapii spastyczności? Przyjrzyjmy się badaniom przeprowadzonych na ten temat.

 

Badania nad wykorzystaniem medycznej marihuany w leczeniu spastyczności

Badania nad wykorzystaniem medycznej marihuany w leczeniu spastyczności przynoszą obiecujące wyniki. Jednym z kluczowych badań w tej dziedzinie jest randomizowane, kontrolowane badanie z placebo, przeprowadzone przez Corey-Bloom i współpracowników  w 2012 [1]. W tym badaniu, 30 pacjentów ze stwardnieniem rozsianym (SM) uczestniczyło w 3-dniowym okresie obserwacyjnym, podczas którego palili marihuanę lub placebo. Wyniki pokazały, że palenie marihuany znacząco redukowało objawy spastyczności, oceniane zarówno przez pacjentów, jak i lekarzy, przy użyciu Skali Ashwortha. Pacjenci zgłaszali również zmniejszenie bólu i poprawę jakości snu.

Inne badanie, opisane w artykule „Cannabinoids and Pain: New Insights From Old Molecules”[2], koncentruje siÄ™ na mechanizmach dziaÅ‚ania kannabinoidów, takich jak THC i CBD. Badania te wskazujÄ…, że kannabinoidy mogÄ… skutecznie Å‚agodzić ból neuropatyczny i spastyczność, dziaÅ‚ajÄ…c poprzez receptory kannabinoidowe typu CB1 i CB2 w centralnym i obwodowym ukÅ‚adzie nerwowym. DziaÅ‚anie przeciwzapalne i modulujÄ…ce transmisjÄ™ bólowÄ… kannabinoidów przyczynia siÄ™ do ich skutecznoÅ›ci w terapii spastycznoÅ›ci.

Ponadto, przeglÄ…d literatury w artykule „Clinical Endocannabinoid Deficiency Reconsidered” [3] sugeruje, że niedobór endokannabinoidów (czyli kannabinoidów, które nasz organizm sam produkuje) może być powiÄ…zany z patogenezÄ… różnych stanów chorobowych, w tym migreny, fibromialgii i zespoÅ‚u jelita drażliwego. Terapia kannabinoidowa może przynosić korzyÅ›ci nie tylko w spastycznoÅ›ci, ale również w tych schorzeniach, co wskazuje na szerokie spektrum potencjalnych zastosowaÅ„ medycznej marihuany.

Te badania podkreślają, że medyczna marihuana może być skutecznym i bezpiecznym środkiem w leczeniu spastyczności, jednakże dalsze badania są niezbędne do dokładnego określenia długoterminowych efektów i optymalnych dawek terapii. Pacjenci zainteresowani tą formą leczenia powinni skonsultować się z lekarzem w celu omówienia potencjalnych korzyści i ryzyka oraz podjąć holistyczne kroki w kierunku lepszego samopoczucia. W naszej klinice można dostać właśnie takie całościowe wsparcie.

Zastosowanie medycznej marihuany w innych schorzeniach neurologicznych

Oprócz spastycznoÅ›ci, medyczna marihuana znajduje zastosowanie w leczeniu innych schorzeÅ„ neurologicznych, takich jak migrena, fibromialgia czy zespół jelita drażliwego. ArtykuÅ‚ „Clinical Endocannabinoid Deficiency Reconsidered” wskazuje na potencjalnÄ… rolÄ™ niedoboru endokannabinoidów w patogenezie tych stanów i sugeruje, że suplementacja kannabinoidami może przynosić korzyÅ›ci terapeutyczne. O innych jednostkach chorobowych, w których medyczna marihuana może przynieść korzyÅ›ci i ulgÄ™, przeczytasz w pozostaÅ‚ych artykuÅ‚ach na naszej stronie, w zakÅ‚adce Lista chorób.

Podsumowanie

Medyczna marihuana wykazuje obiecujące rezultaty w leczeniu spastyczności u pacjentów z chorobami neurologicznymi, takimi jak stwardnienie rozsiane oraz spastyczności, która w tym schorzeniu występuje. Wyniki badań klinicznych są zachęcające i wskazują na korzyści stosowania kannabinoidów w tej terapii.

Jedno z kluczowych badań, przeprowadzone przez Corey-Bloom i współpracowników (2012), wykazało, że palenie marihuany znacząco redukuje objawy spastyczności u pacjentów z SM. W badaniu tym uczestniczyło 30 pacjentów, z czego ci, którzy palili marihuanę, doświadczyli istotnej poprawy w zakresie napięcia mięśniowego ocenianego przy użyciu Skali Ashwortha. Wyniki pokazały, że marihuana zmniejszyła spastyczność o średnio 2,74 punktu na skali, podczas gdy grupa placebo odnotowała jedynie 0,82 punktu poprawy. Pacjenci zgłaszali również zmniejszenie bólu oraz poprawę jakości snu, co dodatkowo przyczyniło się do poprawy jakości ich życia.

PrzeglÄ…d literatury zawarty w artykule „Cannabinoids and Pain: New Insights From Old Molecules” wskazuje, że kannabinoidy mogÄ… skutecznie Å‚agodzić ból neuropatyczny i spastyczność dziÄ™ki swoim wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ciom przeciwzapalnym i modulujÄ…cym transmisjÄ™ bólowÄ…. Badania te sugerujÄ…, że kannabinoidy dziaÅ‚ajÄ… poprzez receptory CB1 i CB2, które sÄ… obecne w centralnym i obwodowym ukÅ‚adzie nerwowym.

Dodatkowo, artykuÅ‚ „Clinical Endocannabinoid Deficiency Reconsidered” sugeruje, że niedobór endokannabinoidów może być powiÄ…zany z patogenezÄ… różnych stanów chorobowych, takich jak migrena, fibromialgia i zespół jelita drażliwego. Terapia kannabinoidowa może przynosić korzyÅ›ci nie tylko w spastycznoÅ›ci, ale również w tych schorzeniach, co wskazuje na szerokie spektrum potencjalnych zastosowaÅ„ medycznej marihuany.

Podsumowując, medyczna marihuana może być skutecznym i bezpiecznym środkiem w leczeniu spastyczności, co potwierdzają wyniki badań klinicznych. Pacjenci zgłaszają znaczącą poprawę jakości życia, redukcję bólu oraz zmniejszenie napięcia mięśniowego. Jednakże, dalsze badania są niezbędne do dokładnego określenia długoterminowych efektów, optymalnych dawek oraz bezpieczeństwa stosowania medycznej marihuany. Pacjenci zainteresowani tą formą leczenia powinni skonsultować się z lekarzem, aby omówić potencjalne korzyści i ryzyka. Takie konsultacje oferujemy w naszym Pomorskim Centrum Marihuany Leczniczej.

Bibliografia:

  1. [1] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3394820/

     

  2. [2]https://www.frontiersin.org/journals/pharmacology/articles/10.3389/fphar.2018.01259/full

     

  3. [3] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28861491/ 



Â